Weer thuis

Terwijl ik dit allerlaatste stukje tik over mijn Suriname avontuur, ben ik al weer lekker thuis, heb ik mijn vriendjes en vriendinnetjes weer gezien, ben ik naar de kapper geweest, heb ik een nieuwe garderobe aangeschaft, etc.
Toch wil ik jullie nog het één en ander vertellen over de laatste weken.

De laatste week van de paasvakantie heeft het vooral geregend, vandaar dat we toen niet zo heel veel noemenswaardigs gedaan hebben. Ben vooral bezig geweest met de laatste inkopen.

Na de paasvakantie zouden Suus, Anne – Dienke en ik naar Galibi vertrekken om daar onze LIO stage af te ronden. Suus en ik hadden de directrice tijdens ons vorige uitje naar Galibi al gesproken en we zouden contact met haar opnemen zodra zij in de stad was. Dan zouden we alles over de stage doorspreken (we zouden onder andere bij haar verblijven). Vanaf dat moment is het ons niet meer gelukt om haar te bereiken, wat we ook deden. We hebben zelfs brieven aan reisorganisaties meegegeven over het feit dat we haar niet konden bereiken, maar er kwam geen antwoord terug.
Uiteindelijk hebben we via een touroperator geregeld dat we veilig naar Galibi zouden gaan, we hoopten dat als we in het dorp aan zouden komen, alles wel op zijn pootjes terecht zou komen.
Bij aankomst kregen we te horen dat de directrice naar de stad toe was en dat we dus ook niet bij haar konden verblijven. Gelukkig zijn er in Galibi toeristenverblijven waar wij voor een zeer hoog tarief konden verblijven. De directrice hebben we onze hele stageperiode niet gezien.
Na contact met Nederland opgenomen te hebben, kregen we te horen dat de directrice aan ons gevraagd had of wij onze stageperiode niet konden verschuiven, zij zou er namelijk niet zijn als wij zouden komen. Dit hadden wij alleen nog nooit gehoord. Niet alle Surinamers zijn leuk, aardig en te vertrouwen.
Voor de rest was het leuk in Galibi. Het is een klein paradijsje aan de Marrowijne rivier. De inheemsen zijn alleen wel zeer stugge mensen. Maar dat mocht de pret niet drukken.
In het weekend kwam Ruben met een groep toeristen naar Galibi, voor ons erg leuk, want daar waren allerlei bekenden bij. Erg gezellig!
Na anderhalve week zijn we terug gegaan in een veel te klein boot, de golven sloegen bijna de boot in, erg leuk dus, NOT! Was blij dat Albina op een gegeven moment in zicht kwam.

Vrijdag 4 mei traden Nick en Simon op. Helemaal geweldig, ze gaven echt een super show weg.!!
Als je zo ver van huis bent, is het echt heel leuk als er mensen van zo dichtbij optreden. Geweldige avond gehad.

De overige dagen heb ik rommelend doorgebracht: spullen inpakken, koffer wegen, spullen weer uit de koffer halen. Laatste spulletjes gekocht, laatste etentjes gehad, nog voor een laatste keer naar White Beach geweest, in de zeikende regen.

8 mei was het dan zo ver, de terugreis naar Nederland. Samen met Amber, Ilanit en Annemarie zat ik in een taxi. De reis naar Zanderij verliep vlot en we waren lekker vroeg met inchecken. Genoeg tijd om nog de laatste SRD’s op Zanderij op te maken, dachten wij.
Na het inchecken wilden we naar de douane lopen, toen we er plotseling uitgehaald werden. We werden met z’n vieren in een klein kamertje neergezet en kregen te horen dat het een routine onderzoek was. Verder wisten we niet wat ons te wachten stond.
Na een poosje gewacht te hebben, moesten we onze koffers gaan halen en open maken. En toen werd heel mijn koffer overhoop gehaald en leeggehaald, terwijl ik hem ’s ochtends met pijn en moeite dicht had gekregen. Door toch wel een beetje nerveusiteit, je denkt toch: kan iemand er iets ingestopt hebben, werden er nogal domme opmerkingen gemaakt die het autoritaire mannetje van de douane niet kon waarderen. Gelukkig was er niks ‘belastends’ te vinden, maar al met al waren we pas om kwart voor zes in de vertrekhal, terwijl we om kwart over 4 ingechecked waren.
Verder vertok het vliegtuig met een uur vertraging omdat het vluchtplan vanuit Amsterdam niet doorgegeven kon worden, de telefoon- en internetverbinding met Suriname was namelijk erg slecht. Hoe Surinaams!(De laatste 4 dagen was er in de stad nergens meer internet).

De vlucht zelf verliep goed, ik heb heerlijk een aantal uur geslapen en werd pas wakker toen m’n ontbijt voor mijn neus werd neergezet. Op Schiphol zelf ging het ook allemaal vlot. Om kwart voor elf zag ik mijn lieve papa en mama weer en m’n vriendjes en vriendinnetjes! Echt super fijn om ze weer te zien.
’s Middags was er een ‘welkom thuis feestje’ georganiseerd, super gezellig. Ik heb nu bijna iedereen weer gezien.

Afgelopen vrijdag had ik op de PABO mijn eindgesprek en heb ik te horen gekregen dat ik nu officieel afgestudeerd ben, op een presentatie over Suriname na, en dat ik op 30 mei helemaal officieel juf ben, omdat ik dan mijn diploma in ontvangst zal nemen!
Vanaf eind mei tot de zomervakantie zal ik werkzaam zijn op de Vlieger, al erg veel zin in!

Verder lijken de afgelopen vier maanden op dit moment echt een droom. In Nederland is alles weer zo gewoon en zo ‘goed’. Het is dan bijna niet voor te stellen dat ik een paar dagen geleden nog in Zuid – Amerika zat. Als ik mijn verhalen ook terug lees, heb ik echt zoiets van: ‘heb ik dat meegemaakt?’ Maar dat zal te zijner tijd wel veranderen.

Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhalen en voor de super leuke reacties natuurlijk. Het is was steeds zo leuk om berichtjes uit Nederland te krijgen. Nogmaals bedankt!

Liefs, Annemarie